بیست‌وهشتم سپتامبر، شش سال از غیبت عمران راتب می‌گذرد. عمران راتب، فلسفه پژوهی اعجاب انگیز، که در بیست‌ونه‌ساله‌گی نود ساله‌گان را می مانست. آیا به این دلیل وقت مردنش فرا رسیده بود؟

او اعجاب‌ انگیز است. متن هایش اعجاز اند. فلسفه‌ورزیِ بینامتنیِ او و ارتباط هوشمندانه‌ای که...

وقتی کتاب آونگ فوکو، دومین رمان امبرتو اکو به انگلیسی منتشر شد، درباره‌ی آن نقدی نوشتم اما شاید در حال و هوای معمولی و خوبی نبودم. زیرا از آن رمان بدم آمد و به آن نه گ...

مثل یک عاشق با داستانی کوتاه، روسپی جوانی به نام آکیکو با بازی رین تاکاناشی را دنبال می‌کند که قرار است یک استاد بازنشسته دانشگاه بنا...

یک: بعضی از خواب‌ها چقدر شیرین اند، دوست داری در همان خواب بمانی و هرگز بیدار نشوی. اما بعضی رویاها هم آن‌قدر بد هستند که اثرشان در ادامه‌ی روز انسان را به کلی افسرده و کلافه می‌کنند. از همه بدتر اما خواب‌های خداحافظی اند.

شب‌هایی هستند که خداحافظی با ماد...

در سال ۱۹۸۱ مروری بر رمان بیشتر

شهر مونترال کانادا، این شهر عشاق سینما، در بیست‌وچهارمین دور جشنواره جهانی فیلم مونترال، مفتخر به حضور عباس کیارستمی، یکی از اساتید بزرگ سینمای معاصر به عنوان رییس هیات داوران بود. در این دور جشنواره، از کارنامه پر بار ایشان با نُه فیلم بلند، تقدیر ویژه به عمل آمد. پیتر ریست: سال ۱۹۹۲ بود که من اولین فیلم ش...

بیست سال پیش در زمستانی، هنوز از رفتن من به نیویارک دیری نمی‌گذشت و در میدتاون منهتن، در خیابانی قدم می‌زدم که هم‌زمان یک آقای هندی دیگر که یک کت قیمتی و یک کلاه شاپوی قهوه‌ای پوشیده بود، در پیاده‌رو روبه‌رویم ایستاد و پرسید که آیا این من هستم.

پاسخ دادم که بلی، در واقع خ...

حدود بیست سال پیش با دوستان نویسنده‌ام کارمن بلوسا و کارلوس فوئنتس در خانه‌ی کارمن، در کویوآکان[۱] شهر مکزیک شام می‌خوردیم. یادی از گابریل گارسیا مارکز شد و کارلوس با طنز در مورد حضور غول‌پیکر گابو در دنیای ادبیات امریکای لاتین صحبت کرد و گفت: «می‌دانید، در حال حاضر برای هیچ یک از ما ممکن نیست که وا...

توبیس ایلوود، عضو محافظه‌کار و رییس کمیته‌ی منتخب دفاعی مجلس نماینده‌گان انگلیس در واپسین سفرش به افغانستان، در بیست‌وششم سرطان ۱۴۰۲ خورشیدی، چنین گزارش داد: «این کشور با تمامی رخ‌دادهای پس از یازدهم سپتامبر، اکنون یک کشور متفاوت است. از زمانی که طالبان به قدرت برگشته‌است، حس متفاوتی وجود دارد... امنیت به ...

در ابتدای ۱۹۷۰ در ساحه‌ی سوهو، شهر لندن سوار یک تاکسی بودم که راننده ناگهان توقف کرد و گفت: «پیاده شو!». گفتم: «اما هنوز نرسیده‌ایم.» با تاکید دوباره گفت: «همین حالا پیاده شو!». ناراحت شدم و برایش پولی ندادم. برایش مهم نبود. همین که پیاده شدم، با سرعت زیادی رفت و حدود صد قدمی، در انتهای همان خیابان ایست...